Bu hafta, Gazi Üniversitesi Dermatoloji Anabilim Dalından Dr. Öğr. Üyesi Burcu Beksaç ile son dönemde sıklığı giderek artmakta olan, gerek medya gerekse sosyal medyada dikkatleri üstüne çeken “Uyuz Hastalığı”nı konuştuk. Uyuzun bulaşma yolları, klinik bulguları, tedavi protokolü ve profilaksi yaklaşımı ile ilgili bilgilere yayınımızdan ulaşabilirsiniz. Değerli hocamıza verdiği ayrıntılı bilgiler için teşekkür eder keyifli dinlemeler dileriz.
Saygı ve sevgilerimizle.
KLİMİK Podcast Ekibi
4 Ocak 2024 Perşembe günü, 20.00-21.30 saatleri arasında ” Olgular Eşliğinde CMV Yönetimi ” web konferansı yapılacaktır.
Program
Yöneten: Prof. Dr. Süheyla SERİN-SENGER
Sağlık Bilimleri Üniversitesi Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Solid Organ Maligniteli Olgularda CMV Riski ve Yönetimi
Uzm. Dr. Kübra ERBAY
Kırşehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Multipl Skleroz Olgularında CMV Riski ve Yönetimi
Dr. Öğr. Üyesi Özge ÖZGEN-TOP
Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi
İnflamatuvar Bağırsak Hastalığı Olgularında CMV Riski ve Yönetimi
Dr. Öğr. Üyesi Banu KARACA
İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Selam ve saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu
IDCM Dergisinin Aralık 2023 sayısı yayımlanmıştır. Emek veren ve katkı sağlayan herkese teşekkürlerimizi sunarız.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu
Dergi İçin Tıklayınız
Mevsimsel sıtma kemoproflaksisi (SMC) ile kombine edilmiş RTS,S/AS01E aşısı ile mevsimsel aşılama, küçük çocuklarda sıtmayı üç yıllık bir süre boyunca tek başına uygulanan her iki müdahaleden daha etkili bir şekilde önlemiştir. Bu çalışmanın amacı, kombinasyonun sağladığı ek korumanın iki yıl daha sürdürülüp sürdürülemeyeceğini belirlemektir.
Çalışma, Mali’deki Bougouni bölgesi ve komşu bölgeleri ile Burkina Faso’daki Houndé bölgesi olmak üzere iki bölgede yürütülen çift kör, randomize, kontrollü bir faz 3 çalışmasıdır. İlk üç yıllık çalışmaya 5-17 aylıkken kaydedilen çocuklar, başlangıçta rastgele olarak sülfadoksin-pirimetamin ve amodiaquine içeren SMC artı kontrol aşıları, RTS,S/AS01E artı plasebo SMC veya SMC artı RTS,S/AS01E olmak üzere farklı gruplara atanmış. Çocuklar beş yaşına kadar aynı müdahaleleri almaya devam etmişler. Birincil çalışma sonlanım noktası hem modifiye tedavi hem de protokol başına popülasyonlarda beş yıllık deneme süresi boyunca klinik sıtma insidansı olarak belirlenmiş. Eşdeğerlik, tek başına SMC grubuna kıyasla tek başına RTS,S/AS01E grubunda klinik sıtmada beş yıllık süre içinde %20’lik artış olarak tanımlanmış. Üstünlük, kombine ve tekli müdahale grupları arasında klinik sıtma insidansında %12’lik bir fark olarak tanımlanmış. Çalışma ClinicalTrials.gov’da NCT04319380 numarası ile kaydedilmiş.
Nisan 2020’de alınan 6861 çocuktan, ilk üç yıllık takibi tamamlayan 5433 çocuğun 5098’i (%94) uzatma çalışmasına yeniden kaydedilmiş. Beş yıl boyunca, risk altındaki 1000 kişi-yıl başına klinik sıtma insidansı tek başına SMC grubunda 313, tek başına RTS,S/AS01 grubunda 320 ve kombine grupta 133 olmuş. ERTS,S/AS01E ve SMC kombinasyonu sıtmayı önlemede SMC’den (koruyucu etkinlik %57.7, %95 CI 53.3 ila 61.7) ve RTS,S/AS01E den (koruyucu etkinlik %59, 54.7 ila 62.8) daha üstün bulunmuş. RTS,S/AS01E, SMC’ye göre daha düşük saptanmamış (tehlike oranı 1,03 [%95 CI 0,95-1,12]). Çalışmanın beş yıllık döneminde kombinasyonun SMC’ye karşı koruyucu etkinliği ilk üç yılda görülenle çok benzer olup, tek başına RTS/AS01E’ye karşı koruyucu etkinliği %59 (54.7-62.8) olmuş.
DSÖ tarafından tanımlanan şiddetli sıtma için hastaneye başvurular %66.8 (%95 GA 40.3-81.5), sıtma anemisi için %65.9 (34.1 ila 82.4), kan transfüzyonu için %68.1 (32.6 ila 84.9) oranında azalmış. Tek başına SMC grubuna kıyasla kombine grupta tüm nedenlere bağlı ölümler %44.5 (2.8 ila 68.3), dış nedenler veya cerrahi hariç ölümler %41.1 (-9.2-68.3) ve sıtmadan kaynaklanan ölümler %66.8 (-2.7-89.3) olarak bildirilmiş. Herhangi bir güvenlik sorunu tespit edilmemiş.
Mevsimsel sıtma aşılamasının mevsimsel kemoprevansiyon ile birleştirilmesiyle beş yıl boyunca sıtmaya karşı önemli ölçüde koruma sağlanmıştır ve bu durum mevsimsel sıtma bulaşmasının olduğu bölgelerde sıtma kontrolüne yönelik potansiyel yeni bir yaklaşım sunmaktadır.
Dicko A, Ouedraogo JB, Zongo I, et al. Seasonal vaccination with RTS, S/AS01E vaccine with or without seasonal malaria chemoprevention in children up to the age of 5 years in Burkina Faso and Mali: a double-blind, randomised, controlled, phase 3 trial. Lancet Infect Dis. 2024; 24 (1):75-86.
Galaktomannan (GM) ölçümlerinin tanısal doğruluğu; çalışma popülasyonuna, tanı prosedürlerine ve tedavi prosedürlerine bağlı olarak oldukça değişkendir. Bu çalışmada hematolojik malignite popülasyonunda posakonazol profilaksisi ve ampirik antifungal tedavinin bronkoalveolar lavaj (BAL), bronş lavajı (BL) ve serumdaki GM ölçümlerinin tanısal doğruluğu üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmış.
Tek bir üçüncü basamak merkezde hematolojik malignite nedeniyle yatarak fiberoptik bronkoskopi (FOB) yapılan ve invazif pulmoner aspergilloz (İPA) ön tanısıyla takip edilen hastalar retrospektif olarak değerlendirilmiş.
Tüm çalışma popülasyonunda (n=327), BAL, BL ve serum GM için AUC değerlendirmesi sonucunda sırasıyla 0.731 [0.666-0.790], 0.869 [0.816-0.912] ve 0.610 [0.540-0.676] bulunmuş ve en iyi teşhis değerine BL örneklerinin sahip olduğu belirlenmiş. Posakonazol profilaksisi altındaki hastalarda (n=114) GM ölçümleri benzer tanısal performans göstermiş. Posakonazol profilaksisi olan ve olmayan hastalar arasında özgüllük benzer iken, profilaksi uygulanan hastalarda GM ölçümlerinin duyarlılığı daha düşük bulunmuş. FOB işlemi sırasında antifungal tedavi alan hastalarda (n=166) yapılan analizler, tedavi süresine bağlı olarak serum GM ve BAL GM ölçümlerinde tanısal doğruluğun azaldığını göstermiş. Bununla birlikte, BAL, BL ve serum GM ölçümleri, daha uzun süreli antifungal tedavide daha yüksek eşik değerlerinde benzer duyarlılık ve özgüllük sergilemiş.
Çalışmada, posakonazol profilaksisi ve aktif kısa süreli (3 gün) antifungal tedavinin, bronkoalveoler lavaj ve bronş lavaj örneklerinde GM ölçümlerinin genel tanısal performansını anlamlı derecede etkilemediği, ancak aktif tedavi alan hastalarda farklı eşik değerlerinin kullanılmasının duyarlılığı arttırabileceği önerisi getirilmiş.
Acet-Öztürk NA, Ömer-Topçu D, Vurat Acar K, et al. Impact of posaconazole prophylaxis and antifungal treatment on BAL GM performance in hematology malignancy patients with febrile neutropenia: a real life experience. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2023: 1-1.
Antifungal ilaçlara karşı hızla gelişen direncin ve yüksek mortalitenin küresel olarak ortaya çıkması, invazif Candida auris infeksiyonlarının tedavisinde zorluklar yaratmaktadır. Antifungallerle kombinasyon dahil olmak üzere ilaçların yeniden tasarlanması gibi yeni terapötik yaklaşımlara ihtiyaç duyulmaktadır. Statinlerin çeşitli Candida türlerine karşı antifungal etkiler gösterdiği daha önce bildirilmiştir. Bu çalışmada statinler (rosuvastatin ve fluvastatin) ve azoller (vorikonazol, posakonazol ve isavukonazol) arasındaki potansiyel sinerji C. auris‘in klinik izolatları üzerinde araştırılmış. Yirmi bir klinik C. auris izolatı CLSI broth mikrodilüsyon yöntemine dayalı chequerboard testleri ile tek tek ilaçların ve kombinasyonların MİK’lerinin FIC indeksi (FICI) hesaplamalarına dayalı sinerjiyi değerlendirmek için kullanılmış. Azollerin fluvastatin ile kombinasyonu C. auris izolatlarının %70-90’ında sinerji göstermiş. Özellikle, vorikonazol/fluvastatin 14/21 (%67) izolatta vorikonazol MİK değerinde 16 kat azalma ve sinerji ile sonuçlanmış. Posakonazol/fluvastatin 19/21 (%90) izolatta posakonazol MİK değerinde 8 kat azalma ve sinerji ile sonuçlanmış. Rosuvastatinin azollerle kombinasyonu da izolatların %40-%60’ında C. auris‘e karşı sinerji ve %40-%50’sinde aditif etki göstermiş. Kombinasyonların hiçbiri antagonistik bulunmamış.
Çalışmanın sonuçları, ilaçların tolere edilebilirlik, tedavi sonuçları ve optimal doz hedeflerini araştırmak için klinik çalışmaların sürdürülmesi için bir gerekçe sağlamaktadır.
Halliday C, Kim HY, Tay E, Chen SCA, Alffenaar JW. Exploring synergy between azole antifungal drugs and statins for Candida auris. J Antimicrob Chemother. 2023; 78 (12): 2824-9.
Yoğun bakım ünitesine (YBÜ) kabul edilen sirozlu kritik hastalar genellikle infeksiyon şüphesi nedeniyle veya hastane protokolü olarak geniş spektrumlu antibiyotik kullanır. Akut belirgin hepatik ensefalopati (HE) bulunan YBÜ hastalarında ilave rifaximinin geniş spektrumlu antibiyotiklerle herhangi bir sinerjistik etkisinin olup olmadığı açık değildir.
Bu çift-kör çalışmada, yoğun bakım ünitesine kabul edilen belirgin HE hastaları, tek başına antibiyotik (ab) veya rifaximin ile birlikte antibiyotik (ab + r) almak üzere randomize edilmiş. HE’nin düzelmesi (veya ikinci derece azalması), HE’nin düzelmesine kadar geçen süre, hastane içi mortalite, nozokomiyal infeksiyon ve endotoksin seviyelerindeki değişiklikler iki grup arasında karşılaştırılmış. Dekompanse sirozlu ve akut-kronik karaciğer yetmezliği olan hastaların alt grup analizi yapılmış.
Temel özellikler ve şiddet puanları her iki grup arasında benzer, karbapenemler ve beta-laktamaz inhibitörleri ile sefalosporin en sık kullanılan ab imiş. Kaplan-Meier analizinde, ab kolunda %44.6 (41/92; %95 güven aralığı [GA], 32–70.5) ve ab + r kolunda %46.7 (43/92; %95 GA, 33.8–63) HE düzelmesi hedefine ulaşmış (p=0.84). Birincil hedefe ulaşma süresi (3.65 ± 1.82 gün ve 4.11 ± 2.01 gün; p=0.27) ve hastane içi mortalite her iki grupta benzer bulunmuş (%62’ye karşı %50; p = 0,13). Ab ve ab + r gruplarında sırasıyla %7 ve %13 hastane infeksiyonları gelişmiş (p =0.21). Endotoksin seviyeleri rifaximin’den etkilenmemiş. Rifaximin, dekompanse sirozlu hastalarda hastane içi mortalitenin azalmasına yol açarken (tehlike oranı: 0.39 [%95 GA, 0.2-0.76]), kronik-akut karaciğer yetmezliği olan hastalarda bu durum söz konusu olmamış (tehlike oranı: 0.99 [%95 GA, 0.2-0.76]). 0.6–1.63]). Rifaximisinin HE hastalarında tedaviye eklenmesi belirgin bir etkinlik yaratmamış.
Kulkarni AV, Avadhanam M, Karandikar P, et al. Antibiotics with or without Rifaximin for acute hepatic Encephalopathy in critically ill patients with cirrhosis: A double-blind, randomized controlled (ARiE) trial. Am J Gastroenterol. 2022:10-4309.
Makale İçin Tıklayınız
Mycobacterium avium kompleksinin (MAC) neden olduğu akciğer hastalığında kür oranları düşüktür. β-laktamlar, M. abscessus’un neden olduğu akciğer hastalığında öncelikli kullanılan antibiyotikler olsa da, MAC’ın neden olduğu akciğer hastalıklarını tedavi etmek için kullanılmamış veya önerilmemiştir. Bu çalışmada oral β-laktamlar ayrıntılı bir şekilde taranmış ve bir penem/karbapenem veya penisilinle bir sefalosporinin birlikte kullanımının klinik olarak elde edilen konsantrasyonlarda güçlü bakterisidal etkisi olduğu keşfedilmiş. Bu β-laktam çiftleri, her ikisi de Faz 3’te olan tebipenem ve sulopenem ile FDA onaylı amoksisilin ve sefuroksimden oluşmaktadır. Yazarlar bu bulgulara dayanarak, bahsedilen β-laktam çiftlerinin en kısa zamanda klinik çalışmalara veya klinik uygulamaya girebileceğini düşünmektedir.
Negatu DA, Shin SJ, Kim SY, Jhun BW, Dartois V, Dick T. Oral β-lactam pairs for the treatment of Mycobacterium avium complex pulmonary disease. J Infect Dis. 2023: jiad591.
