KLİMİK Podcast yayınlarının bir yenisi ile karşınızdayız. Bu yayınımızda konuğumuz Prof. Dr. Bilgehan Aygen. Çalışmalarını ağırlıklı olarak viral hepatitler üzerinde yürüten hocamızla ülkemiz için önemli bir infeksiyon etkeni olan HBV virusunu gebelik dönemindeki etkileri ve dikkat edilmesi gereken noktalar çerçevesinde ele aldık. Hocamıza bilgi ve tecrübesini bizlerle paylaştığı için teşekkür eder keyifli dinlemeler dileriz.

Podcast yayınımızı dinlemek için tıklayınız.

Saygı ve sevgilerimizle,
KLİMİK Podcast Ekibi

14 Kasım 2023 Salı günü, 20.00-21.30 saatleri arasında “Zor Olgularda Antimikrobiyal Yönetim” konulu web konferans yapılacaktır.

Yönetenler: Prof. Dr. Neşe SALTOĞLU
İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Recep TEKİN
Dicle Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Olgu Eşliğinde Karbapeneme Dirençli Gram-negatif Bakteriyel İnfeksiyon Yönetimi
Doç. Dr. Pınar AYSERT-YILDIZ
Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Karmaşık Bir Olgunun Vorikonazol ile Tedavisi
Dr. Öğr. Üyesi Özlem GÜLER
Kocaeli Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu

İçeriği “Dirençli Gram-negatif Çomak İnfeksiyonları” olarak belirlenmiş olan KLİMİK 7/37 Toplantıları’nın yedincisi ve sonuncusu 17 Kasım 2023 Cuma günü Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Konferans Salonu, Adana adresinde yapılıyor.
Tüm üyelerimizi hem dirençli patojenleri hem de alanımızın geleceğini konuşacağımız bu toplantıya katılmaya davet ediyoruz.

Selam ve saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu

Ayrıntılı Bilgi İçin Tıklayınız

Önceki çalışmalar, cerrahi debridmanla tedavi edilen akut stafilokokal periprostetik eklem infeksiyonlarının (PJI’ler) tedavisinde rifampisin bazlı bir rejimin etkinliğini göstermiştir. Ancak revizyon sırasında implantın değiştirildiği durumlarda rifampisin kullanımını destekleyen kanıtlar eksiktir.

Bu uluslararası, retrospektif, çok merkezli gözlemsel kohort çalışmasına Ocak 2013’ten Aralık 2018’e kadar revizyon cerrahisi ile tedavi edilen ardışık tüm stafilokokal PJI vakaları dahil edilmiş. PJI, Avrupa Kemik ve Eklem Enfeksiyon Derneği tanı kriterlerine göre tanımlanmış. Takip sırasında nüks veya yeniden infeksiyon, antibiyotik baskılayıcı tedavi ihtiyacı, implantın çıkarılması ihtiyacı ve PJI’ye bağlı ölüm, klinik başarısızlık olarak tanımlanmış. Reimplantasyon yapılmayan veya 12 aydan kısa takip süresi olan vakalar çalışma dışı bırakılmış.

Nihai analize 124 adet tek aşamalı değişim (%33.1) ve 251 adet iki aşamalı değişim (%66.9) dahil olmak üzere toplam 375 vaka dahil edilmiş. Bunlardan 101 vaka (%26.9) başarısız olmuş. Rifampisin alan hastalar (%22.5, 42/187) ile rifampisin almayan hastalar (%31.4, 59/188; p=0.051) arasında başarısızlık açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamış. İki aşamalı değişim artroplastisi ile tedavi edilen kronik PJI’lerin bir alt analizi, rifampisin ile tedavi edilen vakalarda (%15) rifampisin uygulanmayan gruba (%35.5; p=0.005) kıyasla daha düşük bir başarısızlık oranı göstermiş. Bu alt grupta rifampisin kullanımı ve >2 hafta antibiyotik tatili klinik başarının bağımsız belirleyicileri   [olasılık oranı (OR) sırasıyla, 0.36; %95 GA, 0.15-0.88; ve OR, 0.19; %95 GA, 0.04- 0.90] olarak bulunmuş.

Sonuç olarak rifampisin ile kombinasyon tedavisi, iki aşamalı değişim artroplastisi ile tedavi edilen kronik stafilokokal PJI hastalarında tedavi başarısını arttıran bir uygulama olarak belirlenmiş.

Kramer TS, Soriano A, Tedeschi S, et al. Should we use rifampicin in periprosthetic joint ınfections caused by staphylococci when the ımplant has been exchanged? A multicenter observational cohort study. Open Forum Infect Dis. 2023; 10 (10): ofad491.

Makale İçin Tıklayınız

Antimikrobiyal direnç, 2019’da 4.95 milyon ölüme yol açan acil bir küresel sağlık sorunudur. Latin Amerika ve Karayipler’de çoklu ilaca dirençli organizmaların (MDRO’ların) neden olduğu infeksiyonlara atfedilen ölüm oranını değerlendirmek için sistematik bir inceleme ve meta-analiz gerçekleştirilmiş. Büyük veritabanlarında yapılan kapsamlı araştırma ile 2000-2022 yılları arasındaki ilgili çalışmalara ulaşılmış. Başta Brezilya, Arjantin ve Kolombiya olmak üzere 54 gözlemsel çalışma değerlendirmeye dahil edilmiş. Üzerinde en çok çalışılan organizma metisiline dirençli Staphylococcus aureus imiş, ancak karbapenem direnci ve geniş spektrumlu beta laktamaz varlığı da mortaliteyle ilişkili dirençler arasındaymış. MDRO’larla ilgili genel düzeltilmemiş vaka ölüm oranı %45.0 iken; MDRO’larla infekte olmuş kişilerde diğer patojenlerle infekte olmuş kişilere göre daha yüksek düzeltilmiş mortalite oranı gözlenmiş (düzeltilmiş OR 1.93, %95 CI 1.58-2.37). Uygun ampirik tedavi almayan hastalarda öldürücülük oranı daha yüksekmiş (olasılık oranı 2.27, %95 GA 1.44-3.56).

Çalışmaların kanıt düzeyleri çok yüksek olmasa bile, elde edilen bulguların Latin Amerika ve Karayipler’de antimikrobiyal dirençle ilişkili artan mortalite oranlarının altını çizdiği belirtilmiş.

Ciapponi A, Bardach A, Sandoval MM, et al. Systematic review and meta-analysis of deaths attributable to antimicrobial resistance, Latin America. Emerg Infect Dis. 2023; 29 (11): 2335-44.

Makale İçin Tıklayınız

Bu derleme, tüberküloz menenjiti (TBM) tanısında kullanılan yeni yöntemleri ve makine öğrenmesi ile bu verilerin hastanın klinik verileri tabanında değerlendirmesine yönelik ileriye yönelik bakış açısı sunmayı hedefliyor.

Yazarlar giriş bölümünde şunları söylüyor: “Tüberküloz menenjiti (TBM), özellikle bebekler ve HIV ile yaşayan bireyler gibi hassas popülasyonları etkileyen, teşhis açısından zorluk teşkil eden bir klinik tablodur. TBM’nin tanısal karmaşıklıkları göz önüne alındığında hızlı ve güvenilir tanı araçlarına acil ihtiyaç vardır. Bu inceleme, makine öğrenmesi gibi gelecek vaat eden teknolojilerin TBM tanısını ve yönetimini dönüştürmedeki etkinliğini inceliyor. Hedeflenen gen dizilimi, gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR), m-RNA analizleri ve metagenomik yeni nesil dizileme (m-NGS) gibi gelişmiş tanı teknolojileri, erken TBM tespiti için umut verici yollar sunar. Bu teknolojilerin yetenekleri, kütle spektrometresi, metabolomik ve proteomik ile eşleştirildiğinde daha da artırılarak hastalığa özgü biyobelirteç havuzunu zenginleştirir. Tıbbi görüntüleme, genomik profiller ve hasta geçmişleri gibi hacimli veri kümelerini tarama konusunda usta olan makine öğrenimi algoritmaları, giderek daha fazla incelikli hastalık tanı yollarını ortaya çıkarıyor, böylece tanı doğruluğunu artırıyor ve tedavi stratejilerine rehberlik ediyor. Bu gelişen teknolojiler daha kesin TBM tanısı için umut sunarken, bunların klinik uygulamaları açısından engeller devam etmektedir. Gelecekteki çabalar, bu araçların prospektif çalışmalar yoluyla doğrulanmasına, sınırlamalarının eleştirel bir şekilde değerlendirilmesine ve yerleşik sağlık çerçevelerine sorunsuz bir şekilde dahil edilmeye yönelik protokollerin ana hatlarının belirlenmesine odaklanmalıdır. Bu inceleme ile, TBM’de yeni tanı yöntemlerinw, menenjit tanısında makine öğrenmesinin şu anki rolüne ve bu alanları birleştirmenin zorlukları ile gelecekteki beklentilere ilişkin kapsamlı bir anlık görüntü sunmayı amaçlıyoruz.”

Shi Y, Zhang C, Pan S, et al. The diagnosis of tuberculous meningitis: advancements in new technologies and machine learning algorithms. Front Microbiol. 2023; 14: 1290746.

Makale İçin Tıklayınız