Tüberküloz (TB), yeniden infeksiyona bağlı olarak tekrar ortaya çıkabilir veya başlangıçtaki başarılı tedaviden sonra nüksedebilir. TB nüksünün nedenini ayırt etmek, TB kontrolü ve tedavisine rehberlik etmek için çok önemlidir. Bu çalışma, Çin’in güneyinde yüksek TB yükü olan Hunan eyaletinde TB nüksünün kaynağını ve nüksle ilişkili risk faktörlerini araştırmayı amaçlamış.
2013’ten 2020’ye kadar Çin’in Hunan eyaletindeki tüm kültür pozitif TB vakaları üzerinde popülasyona dayalı retrospektif bir çalışma yürütülmüş. İlaç direncini saptamak ve nüksetme ile yeniden infeksiyon arasında ayrım yapmak için fenotipik ilaç duyarlılık testi ve tam genom dizilimi kullanılmış. Nüks ve yeniden infeksiyon arasındaki kategorik değişkenlerdeki farklılıkları karşılaştırmak için Pearson ki-kare testi ve Fisher’s exact testi uygulanmış. Kaplan-Meier eğrisi, farklı gruplar arasında nüksetmeye kadar geçen süreyi tanımlamak ve karşılaştırmak için R studio’da (4.0.4) oluşturulmuş. İstatistiksel açıdan p<0.005 anlamlı kabul edilmiş.
Tekrarlayan 36 olaydan 27’sinde (%75.0, 27/36) eşli izolatlar nüksten kaynaklanmış ve tekrarlayan vakaların %25’ini (9/36) yeniden infeksiyonlar oluşturmuş. Nüks ve yeniden infeksiyon arasında özellikler açısından anlamlı bir fark gözlenmemiş (tümü p>0.05). Ek olarak, Tüberküloz nüksü, Tu etnik kökenine sahip hastalarda Han etnik kökenine sahip hastalara göre daha erken ortaya çıkarken (p<0.0001), diğer gruplarda nüks için geçen zaman aralığında anlamlı bir fark kaydedilmemiş. Ayrıca, tüberküloz nüksünün %83.3’ü (30/36) 3 yıl içinde meydana gelmiş. Genel olarak, bu tekrarlayan TB izolatları ağırlıklı olarak pan-duyarlı suşlar (%71.0, 49/69), ardından DR-TB (%17.4, 12/69) ve MDR-TB (%11.6, 8/69) olup, başlıca mutasyonlar rpoB geninin kodon 450’sinde ve katG geninin kodon 315’inde belirlenmiş. Nüksetme vakalarının %11.1'i (3/27) tedavi sırasında yeni direnç kazanmış. En sık florokinolon direnci meydana gelmiş (%7.4, 2/27), bu mutasyonlar her ikisinde de gyrA’nın 94. kodonunda saptanmış.
Endojen nüks, Hunan eyaletinde TB nükslerine yol açan ana mekanizma olarak saptanmış. TB rekürrenslerinin tedavinin tamamlanmasından 4 yıldan daha uzun süre sonra ortaya çıkabileceği göz önüne alındığında, TB hastalarının daha iyi yönetilmesini sağlamak için tedavi sonrası takip süresinin uzatılması gerektiği belirtilmiş. Ayrıca nüksün ikinci epizodundaki florokinolon direnci sıklığının nispeten yüksek olması, florokinolonların nüks eden TB vakalarını tedavi ederken tercihen duyarlılık sonuçları rehberliğinde dikkatle kullanılması gerektiğini düşündürmüş.
He W, Tan Y, Song Z, et al. Endogenous relapse and exogenous reinfection in recurrent pulmonary tuberculosis: a retrospective study revealed by whole genome sequencing. Front Microbiol. 14, 423.
Makale İçin Tıklayınız