Mevcut çalışma, böbrek yetmezliğinin COVID-19’un ciddiyeti üzerindeki etkisini değerlendirmeyi ve bu popülasyondaki ölümcül sonucun risk faktörlerini belirlemeyi amaçlamaktadır. Toplam 2322 hasta analize dahil edilmiş. 373’ü orta evrede olmak üzere 455 kişi (%19.65) böbrek yetmezliği tanılı ve 14’ü diyaliz hastası olmak üzere, şiddetli böbrek yetmezliği olan 82 hasta dahil edilmiş. Böbrek yetmezliği olan hastaların önemli bir kısmı daha yaşlıymış ve bu hastalarda COVID-19 daha şiddetli seyretmiş.

Sonuçta COVID-19 hastalarında altta yatan böbrek hastalığı, daha yüksek şiddetli klinik seyir ve artan ölüm oranıyla ilişkili bulunmuş.

Zarębska-Michaluk D, Jaroszewicz J, Rogalska M, et al.Impact of kidney failure on the severity of COVID-19. J Clin Med. 2021; 10(9): 2042.

Makale İçin Tıklayınız

COVID-19’da şu ana kadar bilinen etkili bir tedavi yokken, özellikle mekanik ventilasyona bağlı oksijen alan hastalarda deksametazonun mortaliteyi azalttığı gösterildi; fakat diğer steroidlerin tedavi süreleri ve optimal dozlarıyla ilgili net bilgiler mevcut değil. Bu çalışmanın amacı, SARS-CoV-2 ile infekte olup pnömonisi olan hastalarda yüksek doz metilprednizolon ile 6 mg deksametazonu karşılaştırmaktır. Çalışmaya 216 hasta kabul edilmiş. Yüz on bir hasta 7-10 gün arasında 6 mg deksametazon aldı. Diğer hastalar 3 gün 250-500 mg arasında metilprednizolon alıp devamında 14 gün boyunca 50 mg oral prednizolon aldı. Metilprednizolon alan grupta mortalite %9.5 iken, deksametazon kolunda %17.1 idi; yoğun bakıma geçiş metilprednizolon kolunda %4.8 iken, deksametazon kolunda %14.4 saptandı. Çalışmanın sonucu olarak, deksametazona karşı yüksek doz metilprednizolon ve takibindeki oral prednolun, iyileşme süresini kısalttığı, yoğun bakıma geçiş ihtiyacını ve hastalık şiddetini gösteren CRP, LDH ve D-dimer değerlerini azalttığı gösterildi.

Pinzón MA, Ortiz S, Holguín H, et al. Dexamethasone vs methylprednisolone high dose for Covid-19 pneumonia. PLoS One. 2021; 16 (5): e0252057.

Makale İçin Tıklayınız

Bu çalışmada aşağıdaki araştırma sorularını yanıtlamak için literatür sistematik olarak gözden geçirilmiş:

● İnterlökin 6 (IL-6) (reseptör) antagonisti, COVID-19 hastalarının tedavisinde kullanıldığında, bu tedavinin uygulanmadığı hastalara kıyasla mortaliteyi azaltır mı?

● IL-6 (reseptör) antagonistleriyle tedavi edilen COVID-19 hastalarında, IL-6 (reseptör) antagonistleriyle tedavi edilmeyen hastalarla karşılaştırıldığında yan etki riskinde artış var mı?

PubMed, Santral PMC PubMed, Medline, Dünya Sağlık Örgütü COVID-19 Veritabanı, Embase, Bilimsel Veritabanı, Cochrane Kütüphanesi, Emcare ve Akademik Araştırma Premieri 30 Haziran 2020’ye kadar sistematik olarak rastgele taranmış. Randomize etkiler meta-analizi, bireysel çalışmaların risk oranlarını ve risk farklılıklarını toplamak için kullanılmış. Yanlılık riski, Randomize Olmayan Çalışmalar için Metodolojik İndeks (MINORS) kontrol listesiyle değerlendirilmiş.

Çalışmada, 1358 hastayı içeren 10 çalışma, 743 benzersiz başlık (tümü tocilizumab [TCZ] ile ilgili olmak üzere) bulunmuş. 10 çalışmanın dokuzunun yüksek kalitede olduğu kabul edilmiş. Meta-analiz, TCZ grubunun kontrol grubuna göre daha düşük mortaliteye sahip olduğunu göstermiş (Risk oranı 0.27 (%95 güven aralığı [CI], 0.12-0.59) ve risk farkı %12 (%95 GA, %4,6-20) TCZ grubu lehine bulunmuş. Yan etkiler açısından sadece birkaç çalışma mevcut olmakla birlikte, tocilizumab verilen ve verilmeyen hastalarda herhangi bir farklılık gözlenmemiş.

Çalışma sonuçları TCZ ile tedavi edilen COVID-19 hastalarında mortalitenin, TCZ ile tedavi edilmeyen hastalara kıyasla %12 daha düşük olduğunu göstermiş. Tedavi edilen her 11 şiddetli COVID-19 hastasında 1 ölümün önlendiği belirtilmiş. Bu sonuçların randomize kontrollü çalışmalarla onaylanması gerektiği belirtilmiş.

Malgie J, Schoones JW, Pijls BG. Decreased mortality in coronavirus disease 2019 patients treated with tocilizumab: a rapid systematic review and meta-analysis of observational studies. Clin Infect Dis. 2021; 72 (11): e742-e749.

Makale İçin Tıklayınız