SARS-CoV-2 salgınının ilk aşamaları, klinik belirsizliğin ve kişisel koruyucu ekipman eksikliğinin olduğu bir dönemdi. İnfeksiyon önleme uzmanları (IPP), kurumlarında en iyi uygulamayla çelişen kişisel koruyucu ekipman kullanımı hakkında hızla değişen rehberlikler sunmaya zorlandı. IPP’ler, ön cephe personelinin güvenliğini sağlamak için gereken iletişimlerinin içeriği, sıklığı ve hacmi karşısında şaşkına dönmüştü ve Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerinden (CDC) ortaya çıkan rehberliği yansıtan uygulama protokolleri yazmak için günün her saati çalışmak zorunda kaldı. Bu ilginç çalışmada COVID-19 salgını sırasında IPP’lerin deneyimlerini keşfetmek için karma yöntem tasarımı kullanılmış.
Ankete toplam 61 IPP katılmış. IPP’lerin uygulama ortamlarından bağımsız olarak COVID-19 salgını sırasında önemli sıkıntılara ve yorgunluğa maruz kaldıkları saptanmış. COVID-19’un IPP mesleği üzerindeki uzun vadeli etkilerinin incelenmesi gerektiği ifade edilmiş. IPP’lerin, pandemi sırasında sundukları hizmetler için tanınmayı hak ettiği ve refahlarını destekleyebilecek kaynaklara erişimlerinin olması gerektiği sonucu çıkarılmış.
Pintar PA, McAndrew NS. An unheard voice: infection prevention professionals reflect on their experiences during the covid-19 pandemic. Am J Infect Control. 2022: S0196-6553(22)00841-0.
Bültenin Notu: Bu ses ülkemizde de duyulabilmiş değil! Ülkemizde pandeminin tüm dönemlerinde değişen koşullarla lokal mücadelelerinde İnfeksiyon Kontrol Komiteleri (İKK) inanılmaz bir mücadele verdiler. Bu mücadele sadece hasta bakımı ile ilgili değil; her bölümün her ayrıntısı ile ilgili idi ve sadece fiziksel değil yoğun zihinsel emek gerektiriyordu. Başka İKK hekimleri ve özellikle hemşireleri olarak bu sesin duyulması ve anlaşılması beklenebilirdi… Ama olmadı. “Orada kimse var mı?!”
