Bu çalışmada, vankomisin ile tedavi edilen Clostridioides difficile infeksiyonu (CDI) sonrasında nüks riskinde, önceki antibiyotik tedavisinin rolünü araştırmak amaçlanmış.
Çok merkezli gözlemsel çalışmaya oral vankomisin ile klinik iyileşme sağlayan ve 8 hafta takip edilen CDI epizodu olan hastalar dahil edilmiş. Doksan gün öncesine kadar antibiyotik maruziyetleri değerlendirilmeye alınmış. Çalışmaya dahil edilen 241 hastanın 216 (%90)’sı sistemik antibiyotik almış. Hastaların 53 (%22)’ünde CDI nüksü görülmüş. Son bir ay içinde piperasilin/tazobaktam ile tedavi edilenlerde nüks oranları piperasilin/tazobaktam almayanlara kıyasla daha düşükken [3 (%7)’e karşı 50 (%25); p=0.01], son bir ay içinde sefalosporinlerle tedavi edilenlerde daha yüksek oranlar görülmüş [26/87 (%30)’e karşı 27/154 (%17); p=0.03]. Çok değişkenli analizde, CDI’dan önceki son antibiyotik rejimi olarak son ayda ≥5 gün piperasilin/tazobaktam almak bağımsız olarak daha düşük nüks riski ile ilişkilendirilmiş [düzeltilmiş OR (AOR) 0.13; %95 CI: 0.06-0.29; p<0.0001]; sefalosporinlere ≥5 gün maruz kalmak (piperasilin/tazobaktamla karşılaştırıldığında) artmış risk ile ilişkilendirilmiş (AOR 10. 9; %95 GA: 4.4-27.1; p<0.0001).
Yakın zamanda piperasilin/tazobaktam kullanımında CDI nüks riski daha düşük olabilirken, yakın zamanda sefalosporin kullanımının riski artırabileceği ve hastanede yatan hastaların tedavisinde bu durumun dikkate alınması gerektiği vurgulanmış.
Merchante N, Herrero R, Valverde-Fredet MD, et al. Role of previous systemic antibiotic therapy on the probability of recurrence after an initial episode of Clostridioides difficile infection treated with vancomycin. JAC Antimicrob Resist. 2023; 5 (2): dlad033.
