10 Ekim 2023 Salı günü, 20.00-21.30 saatleri arasında “Yoğun Bakımda İnfeksiyon Yönetimi: Zor Olgu Eşliğinde” konulu web konferans yapılacaktır.
PROGRAM
Yöneten: Prof. Dr. Alpay AZAP
Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Konuşmacı: Doç. Dr. Şiran KESKE
Koç Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Selam ve Saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu
Derneğimiz tarafından 6-9 Mart 2024 tarihlerinde Antalya’da gerçekleştirilecek olan XXIV. Uluslararası Türk Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Kongresi (KLİMİK 2024)’nde yer alacak Büyük Vizit oturumunda sunulacak olguları sizlerin gönderdikleri arasından seçmek istiyoruz.
Eğitici ve ilginç bulduğunuz olgunuzla katılımınızı heyecanla bekliyoruz. Başvurusu yapılan olgular Düzenleme Kurulu tarafından değerlendirilerek uygun bulunan dört tanesi Büyük Vizit oturumunda sunulmak üzere kabul edilecektir.
Olgu özetlerinizi 1 Kasım 2023’e kadar göndermenizi rica ederiz.
Saygılarımızla,
KLİMİK 2024 Düzenleme Kurulu
İçeriği “Dirençli Gram-negatif Çomak İnfeksiyonları” olarak belirlenmiş olan KLİMİK 7/37 Toplantıları’nın altıncısı 27 Ekim 2023 Cuma günü Bursa Uludağ Üniversitesi Kampüsü, Prof. Dr. M. Mete Cengiz Kültür Merkezi, Özel Harekat Polis Memuru İlyas Kaygusuz Salonu, Bursa adresinde yapılıyor.
Tüm üyelerimizi hem dirençli patojenleri hem de alanımızın geleceğini konuşacağımız bu toplantıya katılmaya davet ediyoruz.
Selam ve saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu
Ekim 2023’ün 5 soru 5 yanıtı yayımlandı. Soruları yanıtlamak için KLİMİK Derneği web sitesi üzerinden uygulama şifrenizle giriş yapabilirsiniz.
Hematolojik maignite ve HIV (+) bir hastada Talaromyces marneffei olgusu Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nden bildirildi.
Kurt AF, Cicek E, Alhelou TAM, et al. Talaromyces marneffei infection in an HIV infected patient with hematological malignancy-first report from Turkey. New Microbiol. 2023; 46 (3): 311-4.
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde saptanan C.auris izolatlarının genotip ve antifungal direnci konusunda moleküler analizi yayımlandı.
Erturk Sengel B, Ekren BY, Sayin E, Cerikcioglu N, Sezerman U, Odabasi Z. Identification of Molecular and Genetic Resistance Mechanisms in a Candida auris Isolate in a Tertiary Care Center in Türkiye. Mycopathologia. 28 Ağustos 2023.
SARS-CoV-2’nin yeni bir çeşidi hakkındaki bu editör yazısında Truva Savaşı’nı başlatmış olabilecek efsanevi Yunan Anlaşmazlık Tanrıçası Eris’in adını alan EG.5 (Eris) varyantı konu edilmiş. Eris’in küresel hakimiyete ulaştığı belirtilerek kısaca şu bilgiler verilmiş:
‘’EG.5 (Eris) ilk olarak 17 Şubat 2023’te Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından rapor edilmiş ve 19 Temmuz 2023’te izlenmekte olan bir varyant (VUM) olarak belirlenmiştir. EG.5 (Eris) ve alt soyları, EG.5.1, EG.5.1.1 ve EG.5.2, XBB.1.5 (Kraken) ile aynı S antijeni amino asit profiline sahip olan XBB.1.9.2’nin soyundan gelmektedir. Ancak EG.5 (Eris), bu ana kadarki alt değişkenlerle karşılaştırıldığında S proteininde ilave bir F456L amino asit mutasyonuna sahiptir ve EG.5.1 alt değişkeni, Q52H adında başka bir S geni mutasyonuna sahiptir.
CDC’nin 19 Ağustos 2023 tarihli verileri son iki haftadaki vakalarda artış olduğunu, COVID-19 nedeniyle hastaneye yatışların %14.3 arttığını ve COVID-19’dan ölümlerin %8.3 arttığını gösterdi. ABD’de en yaygın COVID-19 vakaları üç yeni SARS-CoV-2 omikron varyantından kaynaklanmaktadır: EG.5 (Eris) (%20.6), FL.1.5.1 (Fornax) (%13.3) ve XBB.1.16 (Arcturus) (%10.7). Bu Editör yazısı, EG.5 (Eris) gibi hızla ortaya çıkan SARS-CoV-2 omikron varyantlarını tanımlamak için hızlı virus genom dizilemesinin ve devam eden küresel SARS-CoV-2 sürveyansının önemini vurgulamayı amaçlamaktadır.”
Parums DV. Editorial: A Rapid Global Increase in COVID-19 is Due to the Emergence of the EG.5 (Eris) Subvariant of Omicron SARS-CoV-2. Med Sci Monit. 2023; 29: e942244.
Proteus mirabilis‘teki karbapenemazları analiz etmek ve karbapenemaz tespit testlerinin performansını değerlendirmek amacıyla yapılan bu çalışmada, en az ampisiline (>32 mg/L) karşı yüksek düzeyde dirence sahip veya daha önce karbapenemaz tespiti yapılmış 81 klinik P.mirabilis izolatı seçilmiş ve üç duyarlılık testi yöntemi (mikrodilüsyon, otomatik duyarlılık testi ve disk difüzyon), altı fenotipik karbapenemaz testi [CARBA NP, değiştirilmiş karbapenemaz inaktivasyon yöntemi (CIM), değiştirilmiş çinko takviyeli CIM, basitleştirilmiş CIM, faropenem ve karbapenem içeren agar], iki immünokromatografik yöntem ve tam genom dizilimi ile araştırılmış.
İzolatların 43’ünde (43/81) karbapenemaz tespit edilmiş [OXA-48-like (n = 13); OXA-23 (n = 12); OXA-58 (n = 12); New Delhi metallo-β-lactamase (NDM) (n = 2); Verona integron–encoded metallo-β-lactamase (VIM) (n = 2); Imipenemase (IMP) (n = 1); Klebsiella pneumoniae carbapenemase (KPC) (n = 1)]. Karbapenemaz üreten Proteus sıklıkla ertapeneme (26/43; %60), meropeneme (28/43; %65), seftazidime (33/43; %77) ve hatta bazıları piperasilin-tazobaktam’a (9/43; %21) duyarlıymış. Fenotipik testlerin duyarlılığı/özgüllüğü CARBA NP için %30 (CI: 17–%46)/%89 (CI: %75–97), faropenem için %74 (CI: %60–85)/ %82 (CI: %67–91), basitleştirilmiş CIM için %91 (CI: %78–97)/ %82 (CI: %66–92) ve modifiye çinko takviyeli CIM için %93 (CI: %81–99)/ %100 (CI: %91–100) bulunmuş. Karbapenemaz saptamaya yönelik geliştirilmiş bu algoritma, 81 izolat üzerinde %100 (CI: %92–100)/ %100 (CI: %91–100) duyarlılık/özgüllük ve ilave 91 izolatın prospektif analizinde %100 (CI: %29–100)/ %100 (CI: %96–100) duyarlılık/özgüllük göstermiş. İlginç bir şekilde, OXA-23 üreten birçok izolat, daha önce Fransa’dan rapor edilen aynı klonal soya ait bulunmuş.
Sonuç olarak, mevcut duyarlılık testi yöntemleri ve fenotipik testlerin sıklıkla P. mirabilis‘teki karbapenemazları tespit etmekte başarısız olduğu ve bunun da yetersiz antibiyotik tedavisine neden olabileceği vurgulanmış. Ek olarak, birçok moleküler karbapenemaz testine bla OXA-23/OXA-58’in dahil edilmemesi bunların saptanmasını daha da engellediği belirtilmiş. Bu nedenle P.mirabilis‘te karbapenemazların prevalansının muhtemelen olduğundan az tahmin edilmekte olduğu, burada önerilen algoritma ile karbapenemaz üreten Proteus mirabilis’in kolaylıkla tespit edilebileceği bildirilmiş.
Hamprecht A, Sattler J, Noster J, et al. Proteus mirabilis – analysis of a concealed source of carbapenemases and development of a diagnostic algorithm for detection. Clin Microbiol Infect. 2023; 29 (9): 1198.e1-1198.e6.
Disbiyoz olarak adlandırılan bağırsak mikrobiyota bileşimindeki dengesizlik, hastalık gelişiminde önemli bir faktördür ve viral infeksiyonlardan kaynaklanabilir. Şiddetli COVID-19 infeksiyonu olan bireylerin bağırsak mikrobiyotasının çeşitliliği ve bolluğunun azaldığı ve disbiyozun COVID-19 sonrası bir yıla kadar uzayabildiği gösterilmiştir.
Bu deneysel çalışmada COVID-19 sonrası bağırsak mikrobiyotasındaki değişiklikler ve sonuçları incelenmiş. Çalışmaya alınan 131 gönüllünün yetmiş ikisinde (%55) COVID-19 infeksiyonu geçirme öyküsü mevcutken ve kontrol grubundaki elli dokuzu (%45) daha önce COVID-19 infeksiyonu geçirmemiş sağlıklı bireylermiş. Çalışmaya dahil edilen tüm bireylerden taze dışkı ve kan toplanmış. Ardından GF (germ free) alıcı farelere FMT (fekal mikrobiyota transferi) gerçekleştirilerek hümanize mikrobiyota (HM) fareler geliştirilmiş. Çalışmanın ikinci aşamasına ek olarak, çoklu ilaca dirençli Klebsiella pneumoniae B31 suşunun indüklediği deneysel bir akciğer infeksiyonu gerçekleştirilmiş.
Sağlıklı kontrollerle karşılaştırıldığında COVID-19 sonrası deneklerin bağırsak mikrobiyatasında antibiyotiğe dirençli fenotipe sahip Enterobacteriaceae suşlarının dikkate değer derecede baskın olduğu rapor edilmiş. Ayrıca dışkıda kısa zincirli yağ asidi (SCFA) seviyelerinin de azaldığı gözlemlenmiş. COVID-19 sonrası deneklerden mikropsuz farelere fekal transplantasyon, akciğer inflamasyonuna ve çoklu ilaca dirençli Klebsiella pneumoniae‘nin neden olduğu pnömoni sırasında daha kötü sonuçlara yol açmış. Ayrıca fekal mikrobiyota nakledilen fareler zayıf bilişsel performans sergilemiş.
Bu verilerle birlikte, bağırsak mikrobiyotasının COVID-19 sonrası sekellere doğrudan katkıda bulunabileceğini gösterdiği ve bunun potansiyel bir terapötik hedef olabileceği düşünülmüş.
Mendes de Almeida V, Engel DF, Ricci MF, et al. Gut microbiota from patients with COVID-19 cause alterations in mice that resemble post-COVID symptoms. Gut Microbes. 2023; 15 (2): 2249146.
