Bu çalışmada oksijen veya ventilatör desteği endikasyonuyla hastaneye başvuran COVID-19 hastalarında remdesivirle beraber bakım standardının klinik etkinliğinin tek başına bakım standardına kıyasla değerlendirilmesi amaçlanmış.

Avrupa’da 48 bölgede (Fransa, Belçika, Avusturya, Portekiz, Lüksemburg) yürütülen faz 3, açık etiketli, çok merkezli, randomize, kontrollü bir çalışma yürütülmüş. Laboratuvar tarafından doğrulanmış SARS-CoV-2 infeksiyonuyla hastaneye kabul edilen, klinik hipoksemik pnömoni kanıtları olan veya oksijen takviyesine ihtiyaç duyan yetişkin hastalar (≥18 yaş) çalışmaya dahil edilmiş. Yüksek karaciğer enzimleri, şiddetli kronik böbrek hastalığı, çalışılan tedavilerden birine herhangi bir kontrendikasyonu veya bunların rastgele atamadan önceki 29 gün içinde kullanımı veya ribavirin kullanımının yanı sıra hamilelik veya emzirme durumları olan hastalar çalışma dışı bırakılmış.

22 Mart 2020 ile 21 Ocak 2021 arasında 857 katılımcı kaydedilmiş ve remdesivir artı standart bakıma (n=429) veya yalnızca standart bakıma (n=428) rastgele atanmış.
On beşinci günde DSÖ sıralama ölçeğinin dağılımı şöyle saptanmış:

● Hastaneye yatırılmadı, aktivitelerde kısıtlama yok [remdesivir grubunda 414 kişiden 61 (%15)’i ve kontrol grubunda 418 kişiden 73’ü (%17)];
● Hastaneye yatırılmadı, faaliyetlerde kısıtlama var [129 (%31)’a karşı 132 (%32)];
● Hastaneye yatırıldı, oksijen takviyesi gerekmedi [50 (%12)’ye karşı 29 (%7)];
● Hastaneye yatırıldı, oksijen takviyesi gerekti [76 (%18)’ya karşı 67 (%16)];
● Hastaneye yatırıldı, invazif olmayan ventilasyon veya yüksek akışlı oksijen cihazları gerekti [15 (%4)’e karşı 14 (%3)];
● Hastaneye yatırıldı, invazif mekanik ventilasyon veya ekstrakorporeal membran oksijenasyonu gerekti [62 (%15)’ye karşı 79 (19)];
● Ölüm [21 (5%)’e karşı 24 (6%)].

Tedavi grupları arasındaki fark anlamlı bulunmamış [olasılık oranı 0.98 (%95 GA 0.77–1.25); p=0.85].
Tedavi grupları arasında ciddi advers olayların ortaya çıkması açısından anlamlı bir fark saptanmamış [remdesivir kullanan 406 hastanın 135’i (%33) ve kontrol grubunun 130’u (%31) 418; p=0.48].

Araştırmacılar tarafından üç ölümün (akut solunum sıkıntısı sendromu, bakteriyel infeksiyon ve hepatorenal sendrom) remdesivir ile ilişkili olduğu düşünülmüş, ancak sponsorun güvenlik ekibi tarafından yalnızca bir ölüm (hepatorenal sendrom) ilişkili bulunmuş.

Sonuç olarak, COVID-19 nedeniyle hastaneye başvuran, yedi günden uzun süredir semptomatik olan ve oksijen desteğine ihtiyaç duyan hastalarda remdesivir kullanımının klinik faydası olmadığı saptanmış.

Ader F, Bouscambert-Duchamp M, Hites M, et al. Remdesivir plus standard of care versus standard of care alone for the treatment of patients admitted to hospital with COVID-19 (DisCoVeRy): a phase 3, randomised, controlled, open-label trial. Lancet Infect Dis. 2021: S1473-3099(21)00485-0.

Makale İçin Tıklayınız

Hamile kadınlarda BNT162b2 mRNA aşısının etkinliğini değerlendirmek için, 20 Aralık 2020 ile 3 Haziran 2021 tarihleri arasında aşılanmış, SARS-CoV-2 öyküsü olmayan 16 yaş ve üzeri gebe kadınlar üzerinde gözlemsel bir kohort çalışması yapılmış. Toplam 10 861 aşılı gebe kadın, demografik ve klinik özellikler kullanılarak 10 861 aşısız gebe ile eşleştirilmiş. Çalışma sonuçları, belgelenmiş SARS-CoV-2 infeksiyonunu, semptomatik COVID-19’u, COVID-19 ile ilgili hastaneye yatışı, ciddi hastalık ve ölümü kapsamış. İkinci dozdan sonraki 7 ila 56 gün arasında tahmini aşı etkinliği, belgelenmiş herhangi bir infeksiyon için %96 (%95 güven aralığı %89-100), belgelenmiş semptomları olan infeksiyonlar için %97 (%91-100) ve COVID-19 ile ilgili hastaneye yatış için %89 (%43- 100) olarak saptanmış. Aşılanmamış grupta sadece bir ciddi hastalık vakası gözlenmiş ve her iki grupta da ölüm gözlenmemiş.
Sonuç olarak, BNT162b2 mRNA aşısının, genel popülasyonda tahmin edilen etkinliğe benzer şekilde hamile kadınlarda da yüksek aşı etkinliğine sahip olduğu bulunmuş.

Dagan N, Barda N, Biron-Shental T, et al. Effectiveness of the BNT162b2 mRNA COVID-19 vaccine in pregnancy. Nat Med. 7 Eylül 2021.

Makale İçin Tıklayınız

Çalışma, sistit tedavisinin yönetiminde nitrofrontainin kadınlardaki etkinliği bilinirken erkeklerdeki etkinliği üzerine çok veri olmamasından yola çıkılarak tasarlanmış ve kürü belirleyen faktörler analiz edilmiş. GFR 60 üzeri ve GFR 30-60 arası olarak iki grup belirlenmiş. Toplamda 446 hastanın değerlendirmesinde cinsiyet farklılığı ve GFR’nin daha düşük olması kür sağlanması açısından bir fark yaratmazken, eşlik eden siroz varlığı ve iyi huylu prostat büyümesi kür sağlanmasını olumsuz etkileyen faktörler olarak bulunmuş. İstenmeyen etki sıklığının da değerlendirdiği çalışma %2 oranında istenmeyen etki saptanmış.

Welch E, Sheth S, Ashong C, Pham C. Retrospective review on the safety and efficacy of nitrofurantoin for the treatment of cystitis in the veteran population with or without renal insufficiency. Open Forum Infect  Dis. 2021; ofab442.

Makale İçin Tıklayınız

50 yaş üstü erişkinlerde zonayı önlemek amacıyla 2-6 ay arayla iki doz olarak yapılmak üzere lisans alan rekombinant zoster aşısı Shingrix’in etkinliği klinik çalışmalarda >%90’ ın üzerinde bulunmuştu. Ancak kullanım sonrası etkinlik verileri bilinmemektedir.  Otoimmün hastalığı olan ya da immünosüprese bireylerde aşı etkinliği, iki doz arasındaki sürenin uzamasıyla ya da tek doz aşılamayla elde edilecek etkinlik verileri bilinmemektedir. Bu gözlemsel kohort çalışmasında 65 yaş üzeri huzurevi sakinlerinde aşı etkinliğinin belirlenmesi amaçlanmış.

İki doz aşıyla aşılanan bireylerde aşı etkinliği %70 (%95 CI, 68.6–71.5 tek doz aşıyla aşılanan bireylerde %56.9 (%95 CI, 55.0–58.8) bulunmuş. İki doz aşı arasında altı aydan uzun süre olması durumunda, 80 yaş üstü bireylerde ve otoimmün hastalığı olanlarda iki doz aşının etkinliği düşük bulunmamış.  Bu çalışma Shingrix aşısının iki dozu arasında altı aydan uzun süre olması durumunda aşı etkinliğinin değişmediğini göstermektedir.

Izurieta HS, Wu X, Forshee R, et al. Recombinant zoster vaccine (Shingrix): real-world effectiveness in the first 2 years post-licensure. Clin Infect Dis. 2021; 73 (6): 941-8.

Makale İçin Tıklayınız

Pseudomonas aeruginosa (Pa) eradikasyon tedavileri kistik fibrozisli hastalarda Pa prevalansını düşürürken çoklu antibiyotiğe dirençli diğer bakterilere ve dirençli Pa infeksiyonu gelişimine yol açabilir. Bu çalışmada kistik fibrozisli çocuklarda Pseudomonas infeksiyonları kontrol ve önleme çalışmasının verileri kullanılmış.  Çalışmaya dahil edilen 249 hastada solunum yoluyla antibiyotik kullanımının herhangi bir bakteri kolonizasyonun artırmadığı bulunmuş. Oral antibiyotik kullanımının bir hafta daha uzatılmasının Achromobacter xylosoxidansedinilme riskini 1.24 kat arttırdığı belirlenmiş (HR, 1.24; %95 CI: 1.02–1.50; p= 0.03). İntravenöz antibiyotik tedavilerinin kullanımınınsa çok ilaca dirençli yeni bir Pa (HR, 2.47; %95 CI: 1.28–4.78; p= 0.01) ve MRSA (HR, 1.57; %95 CI: 1.03–2.40; p= 0.04) suşu edinilme riskini arttırdığı belirlenmiş. Bu çalışma kistik fibrozisli hastalarda antibiyotik kullanımı kararlarının dikkatle alınmasının önemini vurgulamaktadır.

Cogen JD, Onchiri FM, Hamblett NM, Gibson RL, Morgan WJ, Rosenfeld M. Association of intensity of antipseudomonal antibiotic therapy with risk of treatment-emergent organisms in children with cystic fibrosis and newly acquired Pseudomonas aeruginosa. Clin Infect Dis. 2021; 73(6): 987-93.

Makale İçin Tıklayınız