22 Aralık 2020 Salı günü, 20.00-21.30 saatleri arasında “Türkiye’den COVID-19 Çalışmaları” konulu web konferans yapılacaktır.
PROGRAM
Yöneten: Prof. Dr. Önder ERGÖNÜL
Koç Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Sağlık Çalışanlarında COVID-19
Doç. Dr. Mehtap AYDIN
Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ümraniye Eğitim Araştırma Hastanesi
Tedavi Çalışmaları
Dr. Öğr. Üyesi Hüseyin BİLGİN
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Selam ve saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu
24 Aralık 2020 Perşembe günü, 20.00-21.30 saatleri arasında “İnfeksiyonların İnsanlık Tarihindeki Rolü: Peki Ya Aşılar Olmasaydı?” konulu web konferans yapılacaktır.
PROGRAM
Yöneten: Prof. Dr. Ali ACAR
Atılım Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Erişkin Bakış Açıcısı
Prof. Dr. Esin ŞENOL
Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Pediatrik Bakış Açışı
Prof. Dr. Ener Çağrı DİNLEYİCİ
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi
Selam ve saygılarımızla.
KLİMİK Derneği Yönetim Kurulu
Bu çalışmada sağlık çalışanlarında SARS-CoV-2 antikorlarının seroprevalansı genel olarak düşük bulunmuş. Hastanelerde en ön saflarda çalışan sağlık çalışanları ve özel COVID-19 koğuşunda çalışan sağlık çalışanlarında, diğer sağlık bakımı çalışanlarına göre önemli ölçüde daha yüksek seroprevalans oranları saptanmış. Seropozitif sağlık bakımı çalışanlarının yarısından fazlası SARS-CoV-2’ye atfedilebilen semptomlara sahipmiş. İlginç bulgulardan birisi olarak tat ve koku almama semptomu olanlarda seropozitiflik oranı daha yüksekmiş.
Iversen K, Bundgaard H, Hasselbalch RB, et al. Risk of COVID-19 in health-care workers in Denmark: an observational cohort study. Lancet Infect Dis. 2020 Dec;20(12):1401-1408.
Bu incelemede, şu anda aşı geliştirmenin ileri aşamalarında olan AstraZeneca/Oxford’un AZD1222, Moderna’nın mRNA-1273 ve Sinovac’ın CoronaVac aşıları dahil olmak üzere Mayıs ayı ortasında Faz 1 klinik denemelerine giren sekiz aşı adayına odaklanılmış.
Aşı geliştirmenin farklı aşamalarını, aşı platformlarını ve aşı adaylarını gözden geçirmenin yanı sıra, bir SARS-CoV-2 aşısının gerektirdiği biyolojik ve immünolojik temeli, işbirlikçi bir uluslararası çabanın önemini, aşı geliştirmenin etik sonuçlarını tartışan bir derleme olarak dikkati çekmektedir.
Sharma O, Sultan AA, Ding H, Triggle CR. A Review of the progress and challenges of developing a vaccine for COVID-19. Front Immunol. 2020; 11: 585354.
Antiretroviral tedavinin (ART) ortaya çıkışına ve başarısına bağlı olarak, HIV’le daha uzun yaşayan ve yaşama beklentisi olan insanlar arasında kronik hastalıklar da artmıştır. New York Metropolitan bölgesinde yapılan geriye dönük bir analiz olan bu çalışmada, 2006 ile 2016 yılları arasında hastaneye yatırılan HIV’le yaşayan kişiler arasında, Charlson tarafından tanımlanan komorbiditelerin yaygınlığındaki değişikliklerin ve HIV-pozitif ve HIV-negatif başvurulardaki komorbiditelerin düzeltilmemiş yaygınlık oranında (PR) zaman içinde görülen değişikliklerin araştırılması amaçlanmış.
Bu yıllar arasında, hastaneye başvuran 898 139 hastanın 19 039’u (% 2.1) HIV-pozitif saptanmış. Çalışma süresi boyunca tüm başvurular arasında, HIV-pozitif ve HIV-negatif başvurular arasındaki en büyük komorbidite farklılıklarının hafif karaciğer hastalığı (PR = 4.9, % 95 CI: [4.8, 5.1]), orta veya şiddetli karaciğer hastalığı (PR = 2.2 [2.0, 2.4]) ve kronik akciğer hastalığı (PR = 1.8 [1.8, 1.8]) olduğu gösterilmiş.
Çalışmanın sonucunda, hastanede yatan HIV ile yaşayan kişiler arasında komorbiditelerin yaygınlığının ve göreceli yükünün zamanla değiştiği ve dikkatli takip edilmesi gerektiği vurgulanmış.
Rowell-Cunsolo TL, Hu G, Bellerose M, Liu J. Trends in comorbidities among HIV-infected hospital admissions in New York City from 2006-2016. Clin Infect Dis. 2020: ciaa1760.
Güney Afrika, Soweto’da yapılan bu tek merkezli çalışmada 10 valanlı veya 13 valanlı pnömokok aşısıyla (PCV10; PCV13) altı haftalıkken ya da 14 haftalıkken tek doz aşılanan bebeklerle, altı ve 14 haftalıkken iki doz PCV10-PCV13 ile aşılanan bebeklerde gelişen ortalama serotip spesifik IgG-1 konsantrasyonlarının (GMCs) karşılaştırılması amaçlanmış.
Altı randomizasyon kolu üzerinden 600 bebek çalışmaya dahil edilmiş. Tüm bebeklere 40 haftalıkken PCV10 ya da PCV13 ile rapel doz aşı yapılmış. Rapel doz aşı yapıldıktan bir ay sonra ölçülen GMCs değerlerine göre, altı veya 14 haftalıkken aşı olan bebeklerle, hem altı hem de 14 haftalıkken aşı olan bebekler arasında fark bulunmamış.
Aşılanan bebekler arasında kültürle doğrulanmış invazif pnömokok hastalıkları belirlenmemiş. Bu çalışma, gelir düzeyi düşük ülkelerde iki doz aşı yerine tek doz PCV aşısı yapılmasının da koruyucu etkinliği olacağını göstermektedir.
Madhi SA, Mutsaerts EA, Izu A, et al. Immunogenicity of a single-dose compared with a two-dose primary series followed by a booster dose of ten-valent or 13-valent pneumococcal conjugate vaccine in South African children: an open-label, randomised, non-inferiority trial. Lancet Infect Dis. 2020; 20 (12): 1426-36.
