Oseltamivir halen en yaygın kullanılan nöraminidaz inhibitörü (NAI) olmakla birlikte, yoğun bakım hastalarında etkinliğini destekleyen veriler büyük ölçüde gözlemsel çalışmalara dayanmaktadır. Yazarlar, erken başlanan oseltamivir tedavisinin mortaliteyi azalttığını gösteren verileri vurgulamakta, ancak randomize kontrollü çalışmaların eksikliğini eleştirmektedir.
Oseltamivirin enteral yolla verilmesinde farmakokinetik sorunlara yol açabileceği, bağırsak perfüzyon bozukluğu, gastroparezi ve ECMO gibi durumların emilimi etkileyebileceği belirtilmiş. Bu nedenle oseltamivir konsantrasyonlarının izlenmesi ve yetersiz emilim saptanan hastalarda alternatif antivirallerin düşünülmesi önerilmiş. Ayrıca oseltamivir direncine yol açan mutasyonların (özellikle H275Y) immünosüpresif hastalarda ve uzamış viral replikasyon gösteren olgularda sık görüldüğü ve bu durumda zanamivir veya baloxavir gibi alternatiflere geçilmesinin uygun olabileceği belirtilmektedir.
Yazarlar ayrıca baloxavir marboxil ve peramivir gibi diğer antiviral ajanların ciddi influenza vakalarındaki kullanımına dair verilerin yetersizliğini vurgulamışlar. Baloxavir ile kombinasyon tedavilerinin, direnç gelişimini azaltma potansiyeli açısından umut verici olduğu ancak henüz klinik üstünlüklerinin gösterilemediği ifade edilmiş.
Sonuç olarak, yazarlar ağır influenzalı hastalarda antiviral tedaviye yönelik daha güçlü kanıtlara dayalı klinik çalışmalara, farmakokinetik verilerin genişletilmesine ve direnç gelişiminin erken saptanması için hızlı tanı araçlarının yaygınlaştırılmasına acil ihtiyaç olduğunu belirtmektedir. Bu bağlamda, antiviral tedavide bireyselleştirilmiş yaklaşımların ve olası kombinasyon stratejilerinin gelecekteki araştırmalarda öncelikli olması gerektiği vurgulanmaktadır.
Bay P, Martin-Loeches I, Haudebourg AF, et al. How to manage antivirals in critically ill patients with Influenza? Clin Microbiol Infect. 2025: S1198-743X(25)00162-4.
