İnsan bağışıklık yetersizliği virusu tip 2 (HIV-2), Batı Afrika’da endemik olan ve HIV-1 infeksiyonuna kıyasla asemptomatik dönemin daha uzun olması, CD4+ hücre sayısındaki düşüşün daha yavaş olması ve daha düşük plazma viral yükleri ile karakterize olan HIV’in özel bir alt tipidir. CD4+ hücre sayılarına ve/veya viral yüke (VL) bakılmaksızın tüm HIV-2 ile yaşayanlarda (PWH-2) antiretroviral tedavinin (ART) başlatılması önerilmektedir. Mevcut antiretroviral ilaçların önemli bir kısmının HIV-2’ye karşı aktif olmaması veya kısmen aktif olması nedeniyle HIV-2 infeksiyonuna yönelik tedavi seçenekleri sınırlıdır. Geçmişte ART kombinasyonunda proteaz inhibitörleri tercih edilmekteydi; ancak son yıllarda integraz inhibitörlerinin kullanımı da oldukça yaygınlaşmıştır.
Bu çalışmada 1 Ocak 2004’ten 1 Aralık 2023’e kadar HIV-2 mono-infeksiyonu veya klinik sonuçların PWH-2’de CD4 + hücre ve/veya HIV-2 viral yük yanıtı olarak tanımlandığı çalışmalar incelenmiş. Toplamda 519 makalenin 22’si incelemeye dahil edilmiş ve çalışmaların çoğu vaka serileri olacak şekilde belirlenmiş. Toplam tedavi kürü incelenen hasta sayısı 319 olup, bu kürlerin yarısı tedavi deneyimi olan kişilerden oluşmaktaymış. Tedavi rejimlerinin çoğu RAL (n=132) ve ardından DTG (n=125) içeriyormuş. EVG içeren günde bir kez sabit doz kombinasyonunun etkinliği üç çalışmada değerlendirilmiş ve bir çalışmada BIC/TAF/FTC alan 24 hastadaki sonuçlar açıklanmış.
Bu incelemenin sonuçları, PWH-2’de daha önce tedavi görmemiş hastalarda RAL, DTG, BIC ve EVG kullanımının desteklediğini göstermiş. Bununla birlikte tedavi deneyimi olan popülasyon için etkinlik daha düşükmüş; ancak daha önceki tedavi rejimlerinde virolojik başarısızlık yaşayanlarda integraz inhibitörlerinin değerli bir terapötik seçenek olarak düşünülebileceği belirtilmiş.
Boschloo WJ, van Welzen BJ. Clinical outcomes of ıntegrase strand transfer ınhibitors containing antiretroviral therapy in HIV-2: a narrative review. Infect Dis Ther. 2024; 13 (6): 1161-75.