Bu çalışma Mycoplasma hominis ve Ureaplasma türlerinin neden olduğu ürogenital infeksiyonların birinci basamak tedavisinde kullanılan tetrasiklinlere karşı küresel direnç durumunu belirlemek amacıyla yapılmış. Elektronik veri tabanları ayrıntılı olarak taranmış ve bazı dışlamalardan sonra farklı ülkelerden 37 çalışma değerlendirmeye dahil edilmiş ve toplanan veriler üzerinde meta-analiz yapılmış. M. hominis ve U. urealyticum/parvum’un tetrasiklin, doksisiklin ve minosikline karşı orta kademe direnç oranları sırasıyla %50, %9 ve %16.7 ve % 43.3, % 28.6 ve % 9 olarak saptanmış. M. hominis izolatlarında doksisiklin direncini temsil edenler dışındaki tüm çalışmalarda (I 2 >% 50, p<0.05) yüksek düzeyde heterojenite gözlenmiştir (I 2 =% 39.1, p=0.02). Sonuç olarak tetrasiklinlere karşı genel direncin nispeten yüksek olduğunu ve dünya çapında M. hominis ve Ureaplasma türleri arasında yaygın olduğunu göstermektedir. Bu, tedavi seçiminden önce bölgesel ve yerel antibiyotik duyarlılık testinin önemi ve gerekliliğinin yanı sıra antibiyotik kötüye kullanımını, dirençli suşların ortaya çıkmasını ve yayılmasını ve son olarak tedavinin başarısızlığını önlemek için yeni nesil tetrasiklinlerin geliştirilmesinin önemini vurgulamıştır.
Ahmadi MH. Resistance to tetracyclines among clinical isolates of Mycoplasma hominis and Ureaplasma species: a systematic review and meta-analysis. J Antimicrob Chemother. 2021; 76 (4): 865-75.
